Out of the light of the two suns a phantasmagorical city appears (2021) to przede wszystkim pejzaż, muzyczne ujęcie konkretnego kadru, w którym równorzędną rolę gra zarówno przedstawienie przeplatających się świateł i kolorów, jak i sama się historia. Inspiracja zaczerpnięta została z opisu zachowania tajemniczego, żyjącego oceanu, z którym próba komunikacji przez człowieka jest jednym z głównych wątków powieści „Solaris” Stanisława Lema. W lekturze „Solaris” natkniemy się na motyw, w którym Andre Berton poszukuje zaginionego towarzysza i w trakcie swojej podróży widzi między innymi fantasmagoryczne miasto. Kompozycja jest rodzajem impresji, wizją surrealistycznego snu, czy wspomnienia. Berton najprawdopodobniej zobaczył odłamki wchłoniętej przez ocean psychiki człowieka, który zginął na Solaris.Wizualizowane przez tajemniczy organizm miasto można rozumieć jako symbol dawnego życia, które w metaforycznym sensie uległo zagładzie. Miasto może być też rozumiane jako zespół mnóstwa istnień i posiadać w sobie coś totalnego. Taka wizja w “Solaris” może być też pewnego rodzaju symbolem całkowitej utraty dawnego życia. Całej tej wizji towarzyszy światło dwóch słońc Solaris – czerwone i niebieskie – których fluktuacje i załamania są czynnikiem wpływającym na kształtowanie materiału muzycznego w samej kompozycji.